გამყიდველი ახდენს საქონლის შენობას, ან სხვა დასახელებულ ადგილას. ეს ტერმინი განათავსებს მყიდველისა და მინიმალური ვალდებულებების მაქსიმალურ ვალდებულებას გამყიდველის შესახებ. Ex სამუშაოები ხშირად გამოიყენება გამოყენებული საქონლის გაყიდვის დაწყებისას.

EXW shipping means that a buyer incurs the risks for bringing the goods to their final destination. Either the seller does not load the goods on collecting vehicles and does not clear them for export, or if the seller does load the goods, he does so at buyer's risk and cost. If the parties agree that the seller should be responsible for the loading of the goods on departure and to bear the risk and all costs of such loading, this must be made clear by adding explicit wording to this effect in the contract of sale.

გამყიდველი ვალდებულია, რომ გადაზიდვის ხელშეკრულების გაფორმების ვალდებულება არ არსებობს, მაგრამ მყიდველს არ აქვს ვალდებულება, რომ მოაწყოს ერთ-ერთი შემძენი - მყიდველს შეუძლია გაყიდოს საქონელი საკუთარი მომხმარებლისათვის ორიგინალის გამყიდველის საწყობში შენახვისათვის. თუმცა, ჩვეულებრივ პრაქტიკაში მყიდველი აწესრიგებს ტვირთის შეგროვებას დანიშნულ ადგილას, და პასუხისმგებელია საქონლის განბაჟება საბაჟო საშუალებით. მყიდველი პასუხისმგებელია ყველა საექსპორტო დოკუმენტაციის შევსებისას, თუმცა გამყიდველს აქვს ვალდებულება მიიღოს ინფორმაცია და დოკუმენტაცია მყიდველის მოთხოვნისა და ხარჯების შესახებ.

ეს დოკუმენტური მოთხოვნები შეიძლება გამოიწვიოს ორ ძირითად საკითხში. პირველ რიგში, მყიდველისათვის საექსპორტო დეკლარაციის შევსების საკითხი შეიძლება იყოს საკითხი გარკვეულ იურისდიქციებში (არანაკლებ ევროკავშირი), სადაც საბაჟო რეგლამენტი ითხოვს დეკლარანტს, რომ იყოს ინდივიდუალური ან იურისდიქციის რეზიდენტი. თუ მყიდველს ეყრება საბაჟო იურისდიქციის ფარგლები, ისინი ვერ შეძლებენ საექსპორტო პროდუქციის გასუფთავებას, რაც იმას ნიშნავს, რომ საქონელი შეიძლება მყიდველის სახელით გამოცხადდეს მყიდველის მიერ, მიუხედავად იმისა, რომ ექსპორტის ფორმალობები მყიდველის პასუხისმგებლობაა EXW ვადა

Secondly, most jurisdictions require companies to provide proof of export for tax purposes. In an EXW shipment, the buyer is under no obligation to provide such proof to the seller, or indeed to even export the goods. In a customs jurisdiction such as the European Union, this would leave the seller liable to a sales tax bill as if the goods were sold to a domestic customer. It is therefore of utmost importance that these matters are discussed with the buyer before the contract is agreed. It may well be that another Incoterm, such as FCA seller's premises, may be more suitable, since this puts the onus for declaring the goods for export onto the seller, which provides for more control over the export process.